Kuva: Tamara Ščerbakova kuului kirjuttajan Aleksandr Volkovan perustettuh Karjalaine sana -liittoh. Karjalankielizet kirjuttajat kerryttih da šeikuittih tuliedu ruaduo karjalazen literatuuran alal. Kuva on otettu ”Oman Muan” arhiivaspäi.
Luvun 1980 lopus meijän tazavallas karjalazien keskes rubei nouzemah omaničentundo, tiedomiehien avul rubei kehittymäh kirjukieli da monil tuli himo oppie omua neruo kui opastus- mugagi literatuurualal. Heijän keskes oli Tamara Ščerbakovagi.
Tämä naine oli roinnuhes tuhukuun 4. päivänny vuvvennu 1944 Anuksen piirin Tuuksin kyläh suureh karjalazeh pereheh. Tamaral oli kolme sizärdy da kolme vellie, häi oli keskimäine. Ei ammui minul puutui kävvä Tuuksil da paista Tamaran sizärienke. Heis tiijustin, ku vie pienenny tytönny häi ylen äijäl suvaičči kniigoi. Sit ku vai löydyi joudoaigu, Tamara meni viiškal da lugi sie illoil hil’l’azes. Ku lastu perehes oli äijy, istuo kniiganke ei voinnuh puaksuh. Pidi vahnembile avvuttua da kaččuo pienembii sižärii da vellii. Vikse jo silloi neidizel rodih himo ruadua lapsienke.
Školan jälles Tamara meni opastumah pedagougizeh instituuttah, sen loppietuu piäzi ruadamah školah n:o 2. Ezmäi ruadoi Suojärven piiris, a sit puutui Vienan Karjalah Lentieran kyläh. Vuvvennu 1986 pereh muutti Petroskoil da Tamara piäzi ruadamah školah n:o 2. Juuri sil aigua Karjalas ruvettih täytty vägie elvyttämah karjalan kieldy, naine kerras yhtyi täh ruadoh. Häi oli enzimäzenny opastajannu, ken rubei harjaittamah linnalazii lapsii karjalan kieleh. Tamara oppi pidiä karjalan kielen urokkoi Petroskoin školas vie 1980 luvun lopus da jatkai tädä ruaduo jälgipäivissäh. Häi puaksuh saneli, ku ruado lapsienke andau hänele vägie.
Opastajan ruavon rinnal Tamara oppi kirjuttua runoloi da pienii kerdomuksii lapsih niškoi. Enzimäzet pienet tevokset häi painoi vie 1980 luvun lopus Oma Mua -lehten da Kipinä-žurnualan sivuloil. Kirjuttua lapsile ottahes vaiku se rustikanzu, kudai ylen hyvin tundou lapsien ajatuksii da muailmua. Tamara lapsienke ruadajes opastui ellendämäh heidy da kirjutti nenga, ku lapsil olis himo ottua kniigu kädeh. Puaksuh hänen runoloin da suarnoin piähenginny oldih iče pienet lapset libo meččyelätit, kai kniigat opastetah suvaimah da arvostamah toine tostu. Tamara iče uskoi Jumalah da kniigoin avul opasti lapsii pravosluavizen uskon perussiändölöih.
Tamara Ščerbakovan tuotandoh kuulutah Pajun kukkazet (1999), Enne Rastavua (2000), Armahile bunukoile (2002), Kačo da vardoiče (2006), Armahile bunukoile (2010), Marjuškan ilot (2010), Seiččie eriväristy vihmuvarjie (2012), Minun enzimäzet ruavot ( 2014) -kniigat. Sen ližäkse häi oppi kiändiägi, ezimerkikse, tänäpäi myö voimmo lugie tundietun Mihail Prišvinan Päiväzen aittu -kerdomuksen karjalan kielel. Jälgimäzenny suurennu ruavonnu oli Astrid Lindgrenan “Peppi Pitkysukan” kiännös, kudai nägi päivänvalgien 2018 vuvvel.
Tamara Ščerbakova jäi mustoh hyvätahtozennu ristikanzannu, kudai ainos muheloitti, oli ainos valmis tulla abuh. Petroskois eläjes häi kerras yhtyi Karjalan Rahvahan Liittoh, kuului johtokundah, opastajannu da kirjuttajannu olles luadi suuren panoksen karjalažuon säilyttämizekse.
Teksti: Valentina Mironova, Petroskoi, Oma Mua 7.2.2024
