Joka vuosi Karjalan Rahvahan Liitto yheššä Karjalan tašavallan Rahvahan nerojen ta kulttuurialottehien keškukšen kera viettäy karjalan kielen kurššija. Opaššušvuuvven lopušša omista vaikutelmista
kerrottih opaštajat Anastasija Jungina ta Anastasija Afanasjeva šekä heijän enšimmäisen vuuvven opaštujat.
Anastasija Jungina,
vienankarjalan opaštaja:
– Tänä vuotena oli vain alkajien ryhmä, šiinä oli kuuši opaštujua. Kaikin opaššuttih karjalua alušta alkuan, ka erähät opaštu “Mie haluon, jotta karjalan kieli eläis” jat tiijettih šuomen kieltä. Hyö innoissah käytih oppituntiloilla. Tunnit mäntih vesseläšti, kaikin tykättih niitä. Kieliainehiston lisäkši käsittelimä etnografijua, erityisešti Roštuota ta špouvuamista. Toivon, jotta kaikki opaštujat tullah enši vuotenaki.
Al’ona Orlova:
– Miun juuret ollah Oneganiemen Šil’t’a-kyläštä. Mie aina halusin paissa ta ymmärtyä kantatuattojen kieltä. On tosi apieta, jotta kieli häviey, a perintehet unohutah. Šain tietyä kurššiloista šattumalta sosialiverkoista. Anastasija Jungina on nuori opaštaja, kumpasella on oma sistemi. Kaikki on šelvä ta mukava. Tuntien aikataulu ta paikka šovitah miula. Kieli on vaikie ta omaluatuni. Mie haluon, jotta karjalan kieli eläis!
Viktorija Malikova:
– Löysin VK-ryhmän, missä oli ilmotettu karjalan kielen kurššiloista. Työnnin anomukšen ta miut hyväkšyttih! Anastasija Jungina šelittäy šelväšti. Niin kielen opaštumini on oikie mielihyvä! Opaššun karjalan kieltä, šentäh kun meijän tašavallašša eläy karjalaisie, kumpaset paissah niin kaunista kieltä. Juuri kielen kaunehuš muanittelou milma. Opaššun varšinaiskarjalua, šentäh kun šitä käytetäh niise Tverin Karjalašša. Lisäkši tämä murreh on lähini šuomen kieleh. Mie kiitän kurššin järještäjie ylen hyväštä mahollisuošta opaštuo karjalan kieltä.
Ol’ga Jakovleva:
– Mie ammuin huaveilin opaštuo kanšallista kieltä. Miušta še on genettini muisto – šuvuššani oli karjalaisie. Koko šielullani miula himotti paissa karjalakši ta malttua kieltä. Viime aikoina mie keryän tietoja omista šukujuurista, a Suisuari-kotikyläššäni ošallissun projektih. Šen rajoissa palannuon kirikön paikalla on noššettava muistoristi. Niin kielen opaštumini on šielun kučču. Kurššit jätettih ylen hyvie vaikutelmie! Anastasija Jungina on mainivo opaštaja! Hänen kera on iloista, helppuo ta šelvyä. Tyttäreni niise käypi kurššiloilla, hiän on tyytyväini. Ryhmä on tosi hyvä, kaikin halutah opaštuo ta autetah toini toista. Ikävöičemmä ilman tuntija. Enši vuotena meinuan jatkua opaštumista.
Anastasija Afanasjeva,
livvinkarjalan opaštaja:
– Tänä vuotena miula oli kakši alkajua opaštujua. Olemma opaštun eri kielioppi- ta šanaštoainehistuo. Šanosin, jotta miula veteli opaštujien kera.
Natalja V’allijeva:
– Olen karjalaini. Juureni ollah Aunukšešta ta Šuopohjašta. Iče olen šyntyn Petroskoissa. Kuulin karjalua melko harvoin ta tulin kurššiloih, jotta tutuštuo muamonkieleh. Tuntiloilla on mukava ilmapiiri ta mainivo ohjelma. Tulen enši vuotenaki.
Anatolii Saveljev:
– Tuattoni on karjalaini Lamminniemen kyläštä, missä lapšena vietin aikua. Karjalan kieli kuulu ukolta, ämmöltä ta toisilta kyläläisiltä. Še jäi mieleh, šentän tulin opaštumah karjalua. Enši vuotena haluosin jatkua.
Teksti: Irina Zaitseva, Oma Mua 4.5.2022
