Kävelet meččyä myöten, kuuntelet lintujen laulantua, tuulen haminua, okšien ročahušta jalkojen alla… ta äkkie šiun ieššä ilmeštyy kivi. Ta ei tavallini kivi, kun valtavan šuuri! Heti näkyy, jotta še šammaltunut kivi on totini ta viisaš, a šen šiämeššä varmašti šäilyy hyvin monta istorijua ta tarinua, kumpasie linnut vuosišatojen mittah kerrottih kivellä.
Tämän luonnon ihmehen virallini nimi on Leo Lankisen kivi. Še peittäytyy Mujejärven piirin mečissä Tiikšin pos’olkan lähellä. Kiven luotettavah peittoh kaččomatta monet varmašti tiijetäh šiitä. Kiven vierellä on ašetettu tiijotuštaulu, kumpaseh on kirjutettu, jotta on olomašša tarina Tiikšin kiven alkuperäštä.
Tarinan mukah ennein muinoin Ontrosenvuaran pellon laijalla taivahalta jyšähti kivi, puitto mistä lienöy varottaen paikallisie karjalaisie. Näistä ajoista alkuan ihmiset lähikylistä ta huuttoriloista ruvettih käymäh šen kiven luokše, jotta kyšyö taivahantulijalta apuo ičellä, heimolaisilla ta lähisillä.
Viime vuosišualla tämä kivi kiinitti Karjalašša tunnetun kuvanveštäjän Leo Lankisen huomijuo. Koštamukšešša Leo Lankisen kunnivokši on nimitetty lapšien taitokoulu.
Ennein šotua Lankinen eli Ontrosenvuaran kyläššä ta rikeneh kävi kiven luokši. Šiitä Leo Lankisella tuli ajatuš luatie veššoškompositijon kiven ympäri. “Kalevalaiset valmissetah peltuo vil’l’an kylvöh” – näin taiteilija tahto nimittyä omua työtä. Näillä paikoilla ei ole Kalevala-eepossalla omissettuja muistopaččahie, ka ennein Ontrosenvuaran kylän kautti Čirkka-Kemi-jokie myöten oli matka nykyaikasen Lietmajärven pos’olkan siiričči Jyškyjärveh ta šiitä Uhtuoh. Tätä matkua kulki ni runojen keryäjä Elias Lönnrot. Moušot ni “Kalevalan” luoja niise ihaili kummallista kivie.
Leo Lankisen šuunnitteli luatie kiven veššoškompositijon kešekši. Muistomerkin käsipiirrokšešša eepossan kymmenen henkilyö ponnissetah kaikki voimat, jotta korjata pois valtavan šuuri kivi. Väinämöini innoššuttau heitä ruatoh kantelehen šoitolla ta runoilla. Šankarien veššokšien piti olla kahen metrin korkiet ta luajitut vualiešta metallisešta šekašulatehešta. Kompositijon tarkotukšena
oli esittyä kanšan uurahutta ta puhtahie tahtoja.
Valitettavašti kuvanveštäjä ei kerinnyn toteuttua omie šuunnitelmie. Leo Lankinen kuoli vuotena 1996.
Taiteilija šiirty tuonilmasih, a kivi vielä nytki šeisou mečän tiheiköššä. Šamoin šillä lauletah omie lauluja linnut, käyväh ihmiset huaveillen, jotta kivi toteuttau heijän toivomukšie. Kivi ottau vaštah huomenešpuolija ta kaimuau päivänlaškuja.
Voit olla, jotta konšanih meijän onnistuu toteuttua elämäh karjalaisen kuvanveštäjän Leo Lankisen ihanan meininkin. Ta šiitä valtavan šuuri kivi jatkau omua rajotointa elämyä rahvahan runojen šankarien kera.
Teksti & Kuva: Aleksandra Lesonen, Oma Mua 24.6.2020
