Piiruššuš: Polina Smirnova, Oma Mua 26.3.2025 Olipa kerran unikeko nimeltä Homa. Hiän eli pieneššä kyläššä mečäššä. Kerran aikaseh huomenekšella, konša aurinko oli juuri alkan poimie kultasie šäteitäh, Homa vaštahakasin havaččeutu. Hiän kašotteliutu ta haikotteli, ta...
Piäkuva: Kalitta muuttu venehekši ta ehätti Puavilan poikki järveltä. Piiruššuš: Jelizaveta Spitsina Oli ta eli karjalaisešša kyläššä Puavila-priha. Vanhemmat tykättih omua ainikkie. Poika ruttoh kašvo ta hänellä tuli ikävä kyläššä. Hiän piätti, jotta tuli aika eččie...
Naine-susiedu kačoi, minä hälizen halgoloinke, da kyzyi ottua hänen pihas hallot – vahnat levitetyn saruan lavvat ollah tiel, da vie nuagloinke. – Sinä olet eläkkehel, on aigua sellittiä, kuduat kezäl poltua, kuduat kylyh, kuduat kezäkeitändypertih. Minä uskaldin...
Starina Loittosešša pohjoismuašša, missä halličči vain Talvituisku, kaikki oli valkiešša lumešša. Kylmän muan emäntä lenti omien tonttien piällä ta näytti šiltä, jotta mikänä ei voinun huoleššuttua häntä. Toičči hänen onnistu tuuvva mistä lienöy omissa kämmenissä...
Kešäpäivänä jänis piätti kävellä jokeh šuaten. Hiän hyppi meččäpolkuo myöten ta murmetti: – Niin on paha šiivo mečäššä! Voipi kaikki käpälät katata! Puušta kirposi käpy ta jänis pöläštyön hypähti. – Prosti milma, jänöni! Mie šattumalta kirvotin kävyn, piipitti orava....
